mogućom njegom, moždani udar uzrokuje smrt u oko trećine bolesnika; trećina bolesnika ostaje ovisna o tuđoj pomoći, a tek trećina ih se oporavi (5-7). Moždani udar je među prva tri uzroka smrtnosti u svi-jetu, prvi uzrok invalidnosti i značajan uzrok demencije i depresije. U Republici Hrvatskoj moždani udar je posljed- Czym objawia się niewydolność nerek u psa, jakie są jej przyczyny i do jakich schorzeń może doprowadzić? I czy mocznica u psa jest groźna? Zapraszam do artykułu! Każdy właściciel swojego psa chce, aby jego pupil był zdrowy i aktywny przez całe swoje życie. Pamiętamy o regularnej profilaktyce (szczepienia, odrobaczania, ochrona przed pasożytami zewnętrznymi), odpowiednio zbilansowanej diecie, regularnych spacerach i oczywiście o nieograniczonej dawce miłości. Równie ważne są także regularne badania krwi i moczu. Mocno zachęcam wszystkich opiekunów do regularnego kontrolowania krwi swoich pupili – przynajmniej raz w roku. W szczególności dotyczy to psów powyżej 5 roku życia. Niektóre choroby są bardzo podstępne, a ich objawy zaczynają być widoczne dopiero w wysokim stopniu zaawansowania. Przykładem może być przewlekła niewydolność nerek u psa, która daje objawy bardzo późno, kiedy nerki są już zniszczone nawet w 75%. Rola nerek w organizmie Nerki psa są narządem parzystym. Oprócz wytwarzania moczu, podstawowe ich zadanie polega na oczyszczaniu krwi ze szkodliwych produktów przemiany materii. Kolejne funkcje nerek to: utrzymywanie właściwego stężenia płynów i składników mineralnych w organizmie, utrzymywanie prawidłowego odczynu pH moczu, utrzymywanie prawidłowego ciśnienia krwi, wchłanianie zwrotne, wytwarzanie erytropoetyny – hormonu odpowiedzialnego za produkcję erytrocytów, regulacja równowagi kwasowo-zasadowej przez wstrzymywanie bądź wydalanie jonów wodorowych, wydalanie końcowych produktów przemian białkowych, produkcję czynnej formy witaminy D. Co to jest niewydolność nerek? Niewydolność nerek u psa pojawia się, kiedy około 75% narządu przestaje pełnić swoją funkcję. Szkodliwe produkty przemiany materii są gromadzone, powodując ciężkie zatrucie całego organizmu. Mocznica u psa, inaczej uremia (łac. uraemia), to zespół objawów spowodowany krańcowym upośledzeniem funkcji nerek. Dochodzi do szeregu zaburzeń, które dotyczą całego organizmu i praktycznie wszystkich jego narządów. Niewydolność nerek u psa dzielimy na postać ostrą i przewlekłą. Ostra niewydolność nerek u psa Ostra niewydolność nerek to stan nagły. Dochodzi do niego zaledwie w ciągu kilku godzin lub dni od zadziałania czynnika wywołującego. Ostra niewydolność nerek u psa może pojawić się w wyniku nagłego obniżenia ciśnienia krwi (wstrząs, alergia, niewydolność serca, udar cieplny), przy silnych wymiotach i biegunkach, zapaleniu trzustki. Czynnikiem wywołującym ostrą niewydolność nerek mogą być także toksyny, takie jak metale ciężkie, niektóre leki oraz infekcje bakteryjne. W przypadku większości przyczyn wywołane uszkodzenie nerek jest odwracalne, jeśli zostanie natychmiast zastosowane leczenie. Przewlekła niewydolność nerek u psa Na przewlekłą niewydolność nerek zapadają najczęściej psy powyżej 8 roku życia. Przewlekła niewydolność nerek może się rozwijać na podłożu rozmaitych schorzeń, między innymi: idiopatycznego zapalenia tkanki śródmiąższowej nerek, amyloidozy, leptospirozy, babeszjozy, chorób nowotworowych nerek, hiperkalcemii, ostrego zapalenia nerek, zakażeń bakteryjnych, urazów, niewydolności serca i wielu innych. Niektóre rasy są predysponowane do wystąpienia tej choroby, takie rasy jak: Cocker spaniel, Shar pei, Lhasa apso, Shih tzu, angielski foxhound, norweski elkhund, alaskan malamut, sznaucer miniaturowy, pudel, doberman, rottweiler, Soft-coated wheaten terier, Golden retriever, Bull terier, Cairn terier, Beagle, owczarek niemiecki, berneński pies pasterski, samojed. Przy ostrej niewydolności nerek objawy są nagłe. Może pojawić się silne osłabienie, biegunka, wymioty, drastyczny spadek ilości wydalanego moczu lub jego całkowite zatrzymanie. Inne objawy to spowolnienie pracy serca, drgawki, utrudnione oddychanie, zapach z pyska podobny do woni moczu, owrzodzenie jamy ustnej i języka. Ostra niewydolność nerek u psa to stan zagrażający życiu naszego pupila. Przy wyżej opisanych objawach trzeba szybko zgłosić się do najbliższego lekarza weterynarii. Przy przewlekłej niewydolności nerek objawy pojawiają się stopniowo. Pierwsze, jakie możemy zauważyć u naszego psa, to większa ilość pobieranej wody, większa ilość wydalanego moczu. Psy mogą stać się smutne, osłabione, tracić na wadze. Z powodu postępującego odwodnienia sierść robi się matowa, a skóra mniej elastyczna. Z czasem może dochodzić do wymiotów, biegunek, brzydkiego zapachu z jamy ustnej. Zachowanie psa chorego na nerki może być także odmienne – jego koordynacja ruchowa może być zaburzona. Mocznica u psa – leczenie Przewlekła niewydolność nerek u psa jest chorobą nieuleczalną. Niestety nie da się przywrócić funkcji nefronom, które zostały już uszkodzone. Można jedynie wspomagać organizm, spowalniając dalszy postęp choroby i niejako trzymać ją w ryzach. Leczenie jest różne w przypadku niewydolności ostrej i przewlekłej. W obu przypadkach bardzo ważne są kroplówki, które oczyszczają organizm z toksycznego mocznika. Dodatkowo stosuje się leki przeciwwymiotne (wysoki poziom mocznika powoduje mdłości), przeciwbólowe (wysoki poziom mocznika powoduje ból), leki wychwytujące fosfor i podnoszące poziom potasu (przy niewydolności nerek bardzo często dochodzi do nadmiernego gromadzenia się fosforu i niedoborów potasu). Przy przewlekłej niewydolności bardzo często potrzebne są także leki obniżające ciśnienie, wspomagające apetyt, a także zwiększające poziom czerwonych krwinek w organizmie. Odpowiednie leczenie wdraża zawsze lekarz weterynarii na podstawie wyników badań krwi, moczu i stanu psiego pacjenta. Niewydolność nerek u psa – dieta Karma dla psa z niewydolnością nerek powinna charakteryzować się kilkoma cechami. Po pierwsze – musi być odpowiednio zbilansowana. Po drugie musi zawierać obniżony poziom białka i fosforu. Po trzecie powinna być smaczna, ponieważ przy niewydolności nerek bardzo często psy nie mają w ogóle ochoty na jedzenie. Kolejną cechą karmy nerkowej jest ochrona układu naczyniowego, gdzie wybrane składniki odżywcze mają za zadanie wspieranie filtracji w nerkach. Ważna jest także odpowiednia zawartość przeciwutleniaczy: kombinacja syntetycznych przeciwutleniaczy pomaga chronić komórki organizmu przed agresywnym działaniem produktów przemiany materii; wspierają mechanizmy obronne organizmu i zapobiegają przedwczesnemu starzeniu się komórek. Chore nerki u psa. Jak ochronić pupila? Jeśli chcemy uchronić naszego psa przed niewydolnością nerek, musimy dbać o jego dietę. Warto karmić psy gotowymi, zbilansowanymi karmami. Jeśli mamy psa seniora, powinniśmy przejść na karmę odpowiednią do jego wieku. Dlaczego? Karmy z linii senior mają obniżony poziom białka, dzięki czemu chronione są właśnie nerki. Ważne jest także regularne badanie moczu i krwi swojego psa. Czasami pies może nie wykazywać żadnych objawów toczącej się już choroby, natomiast pewne odchylenia od normy możemy zauważyć w obrazie krwi czy moczu. Jeśli zauważysz jakiekolwiek niepokojące objawy, takie jak większa ilość wypijanej wody czy oddawanego moczu – zgłoś się do lekarza weterynarii. Pamiętaj także o bezpieczeństwie Twojego pupila. Wiele niebezpiecznych substancji czy trucizn może doprowadzić do ostrej niewydolności nerek. Choroby nerek. Kilka słów na koniec Niewydolność nerek daje bardzo różne objawy, czasami są one mało charakterystyczne. Warto regularnie odwiedzać lekarza weterynarii i zgłaszać się na wizyty kontrolne. Istotne jest badanie krwi i moczu naszych zwierząt, szczególnie często po 5 roku życia. Przewlekła niewydolność nerek jest chorobą nieuleczalną. Jednak odpowiednio wcześnie postawiona diagnoza i współpraca z lekarzem weterynarii, pozwala na wydłużenie życia psa o kilka lat. Objawy udaru cieplnego u psów. Bez względu na to, jak bardzo dbasz o swojego psa, zawsze może się zdarzyć coś nieoczekiwanego. Oto kilka objawów udaru cieplnego u psów, na które warto zwrócić uwagę: Silne dyszenie. Trudności w oddychaniu (zwłaszcza jeśli pies ma jakieś choroby układu oddechowego). Silne ślinienie się. Wymioty. Jest kilka rodzajów wirusa, atakujących przewód pokarmowy psa. Wszystkie maja podobne objawy: biegunka (mogą być ślady krwi), cuchnące wymioty żółtawą pianą, odwodnienie, duże osłabienie, zupełny brak apatytu, osowiałość, apatia. Tylko szybka reakcja -wizyta u weterynarza– może zadecydować , że nasz pies przeżyje. Dodatkowe informacje: Parvowirus psów powoduje obecnie najczęściej występujące dolegliwości chorobowe spowodowane zakażeniem u młodych psów. Parwowiroza jest wysoce zakaźną chorobą, która charakteryzuje się biegunką i wymiotami i jest wywoływana przez parwowirusa typ 2 (z podtypami) - CPV-2. Ciągłe szczepienie psów pomaga zapobiegać rozprzestrzenianiu tej choroby, lecz nadal są psy, które ulegają zakażeniu i giną z powodu Parwowirozy. CPV-2 potrafi przeżyć w każdym otoczeniu - na ubraniu, misce do karmienia, podłodze klatek około pięciu miesięcy w sprzyjających warunkach. Owady i gryzonie mogą być przenosicielami choroby, ponieważ Parwowirusy są odporne na niekorzystne wpływy środowiska zewnętrznego takie jak wysoka temperatura i kwasy. Poddany działaniu ultrafioletu i chloru Parwowirus ginie. Istotnym czynnikiem w przebiegu zakażenia jest obecność pasożytów w organizmie psa, właściciele kojarzą początek choroby z wymiotami z robakami. Zwykle czas inkubacji - od zetknięcia się z wirusem do wystąpienia objawów choroby - wynosi od siedmiu do czternastu dni, a aktywne wydzielanie wirusa w kale zaczyna się od trzeciego dnia po kontakcie, często przed objawami klinicznymi, zanika po około dwóch tygodniach od zakażenia. Objawy choroby są zróżnicowane, co do nasilenia i zagrożenia dla życia, w wielu przypadkach dorosłe psy po zetknięciu z wirusem nie wykazują objawów lub są one znikome. Większość zachorowań ma miejsce u psów młodszych w wieku do sześciu miesięcy a śmiertelność osiąga szczyt u szczeniąt około dwunastego tygodnia życia. Występują również znaczące różnice w przebiegu infekcji pomiędzy rasami. Najczęstszą postacią Parwowirozy jest zapalenie jelit, silne wymioty, biegunka,odwodnienie, ciemne krwiste odchody, brak łaknienia, chęć do picia – niestety nasilająca wymioty, w ciężkich przypadkach gorączka i obniżona liczba białych krwinek. Choroba potrafi rozwijać się błyskawicznie i powodować śmierć po dwóch dniach. Nie wszystkie przypadki krwawej biegunki z wymiotami są powodowane przez parwowirusa. Leczenie choroby jest nieskomplikowane i nakierowane na uzupełnianie płynów utraconych przez wymioty i biegunkę, co jest podstawowe dla przeżycia, najczęściej stosuje się dożylne podawanie elektrolitów,możliwe jest również podawanie podskórne i doustne w mniej groźnych przypadkach. Stosowanie antybiotyków ma zapobiegać wtórnym zakażeniom bakteryjnym, ważne są również leki przeciwwymiotne i przeciw spożywania pokarmów jest ważnym elementem terapii, uszkodzony nabłonek jelit ma szanse zregenerować się. Szczepionki przeciw parwowirozie zawierają atenuowanego (zmodyfikowanego, osłabionego żywego wirusa), który pobudza produkcję przeciwciał odpornościowych nie powodując choroby . Problemem w szczepieniu jest obecność przeciwciał matczynych, które szczenięta pobierają w pierwszych dniach życia z mlekiem (siarą) - przeciwciała matczyne osłabiają efekt szczepionkowego wirusa wiążąc się z nim (neutralizują rozpoznane zagrożenie) Kiedy matczyne przeciwciała znikają z krwi szczenięcia można mówić o skutecznym szczepieniu i właśnie ten okres jest najgroźniejszy w życiu szczeniąt – kiedy poziom matczynych przeciwciał jest za niski do obrony a za wysoki dla zadziałania szczepionki. Stąd powstały programy szczepień wczesnych powodujące eliminację przeciwciał matczynych i przyspieszające wytwarzanie odporności czynnej u szczeniąt w wieku od dwunastego do szesnastego tygodnia życia. Darek Pankrac Po chorobie... Przebycie parwowirozy bardzo często sprawia, że przewód pokarmowy psa jeszcze przez dłuższy czas po wyleczeniu jest bardzo delikatny i nie funkcjonuje prawidłowo. Wirusy choroby powodują w ścianach jelit poważne uszkodzenia, zaburzając przebiegające w nich procesy trawienia i wchłaniania. Psy, które przechorowały parwowirozę podczas powrotu do zdrowia powinny być karmione niewielkimi porcjami dietetycznych pokarmów. Bardzo stopniowo i dopiero po całkowitym wyleczeniu wprowadza się do ich jadłospisu ciężko strawne produkty (kości, mleko, jaja). U wyleczonych psów należy przede wszystkim stosować często i regularnie preparaty przeciwrobacze, które zapobiegają dodatkowemu osłabianiu jelit przez pasożyty. To właśnie one są częstą przyczyną przewlekłych i nawracających biegunek. Po wykluczeniu parazytoz można założyć, że niektóre z podawanych suce pokarmów są przez nią źle tolerowane i wywołują biegunki. Proponuję przez pewien czas wykluczyć z jej diety kości, a kaszę i makaron zastąpić ryżem. Przy braku poprawy warto będzie spróbować gotowych diet weterynaryjnych, zalecanych u psów z wrażliwym przewodem pokarmowym. Riwana Antczak, Arakdiusz Silny Opracowanie drugie: Parwowiroza jest często spotykaną chorobą zakaźną psów. Najczęściej dotyczy zwierząt młodych, ale może też dotyczyć dorosłych i starych nie zaszczepionych psów. Jest wywoływana przez parwowirus (CPV-2), który atakuje m. in. komórki krypt jelitowych, szpiku kostnego, mięśnia sercowego oraz tkankę limfatyczną. Występowanie i drogi zakażenia: Najczęściej chorują psy młode (do 6 mies.) oraz starsze (8-12 lat), a także inne, u których wystąpiło przejściowe osłabienie odporności. Zaobserwowano większą wrażliwość na zakażenie parwowirusem u rottweilerów, dobermanów, pitbullterierów, owczarków niemieckich i labradorów. Do zakażenia może dojść drogą pokarmową, np. przez zanieczyszczoną kałem karmę lub wodę oraz przez bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem lub ozdrowieńcem. Objawy: Objawy pojawiają się w 7-14 dni po zakażeniu. Stąd często właściciele szczeniąt kupionych na giełdach lub wystawach z pierwszymi objawami choroby spotykają się kilka dni po zakupie. Pierwszym objawem choroby jest biegunka i/lub wymioty. Biegunka najczęściej zawiera przetrawioną krew, stąd jej charakterystyczny, nieprzyjemny zapach oraz brunatne zabarwienie. Temperatura ciała może być podwyższona (do 41,5oC) lub obniżona. Pies jest obolały, apatyczny i osłabiony, nie interesuje się jedzeniem. W badaniach krwi stwierdza się znaczne obniżenie białych krwinek (tzw. leukopenia). Bardzo groźnym dla życia następstwem biegunki i wymiotów jest odwodnienie, dlatego należy jak najszybciej nawodnić chorego psiaka. W końcowym stadium parwowirozy może wystąpić żółtaczka oraz DIC (zespół wykrzepiania wewnątrznaczyniowego). Możliwa jest również postać sercowa parwowirozy, ostatnio, ze względu na szeroko stosowane szczepienia, rzadziej spotykana. Rozpoznanie: Podejrzewać chorobę należy u każdego szczeniaka kupionego w dużych skupiskach zwierząt, szczepionego tuż przed sprzedażą, nie szczepionego lub nie odrobaczonego (u zwierząt zarobaczonych szczepionki nie dają odpowiedniej odporności), u którego wystąpi biegunka lub wymioty. Jeżeli biegunka zawiera krew, należy chorobę traktować bardzo poważnie i jak najszybciej udać się do lekarza weterynarii! Dla życia zwierzęcia każda godzina zwłoki może być groźna! W ocenie stanu pacjenta pomagają badania krwi - morfologia oraz badania biochemiczne. Potwierdzeniem rozpoznania są badania serologiczne, wykonywane z surowicy lub z kału chorego zwierzęcia. Leczenie: Odpowiednie nawodnienie (w oparciu o objawy i badania krwi) - najlepiej dożylne, u bardzo młodych szczenią może być doszpikowe. Podaje się płyny wieloelektrolitowe (najlepiej płyn Ringera z mleczanami), a w przypadku hipoglikemii również glukozę. Surowica odpornościowa, leki podnoszące odporność Całkowita głodówka przez 24-48 godzin! Potem - według zaleceń lekarza. Najczęściej wprowadzamy w małych ilościach gotowe karmy dietetyczne (np. Eukanuba Veterinary Diet Intestinal Puppy lub Royal Canin Intestinal Diet). Leki przeciwwymiotne (np. metoklopramid) i przeciwbiegunkowe Antybiotyki - stosowane są osłonowo, ponieważ zniszczona błona śluzowa jelit oraz osłabiona odporność organizmu predysponuja do wtórnych zakażeń bakteryjnych. Leczenie wspomagające - witaminy, preparaty usprawniające pracę wątroby Leki, których nie wolno stosować: Glikokortykosteroidy - osłabiają mechanizmy obronne organizmu. Wyjątkowo można stosować w przypadku wystąpienia wstrząsu. Leki przeciwkrwotoczne - mogą wywołać zespół wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC) Leki doustne - przez pierwsze 24-48 godzin oraz gdy występują wymioty Rokowanie: Procent przeżywających psów zależy od zjadliwości wirusa, poziomu odporności zwierzęcia oraz od intensywności opieki lekarskiej. Przy intensywnym leczeniu przeżywa nawet do 80-90% psów, jeżeli dołączą się powikłania, śmiertelność może sięgać nawet 100%. Profilaktyka: Profilaktyka parwowirozy polega na regularnym stosowaniu szczepień ochronnych. Szczepienie szczeniąt: I szczepienie - w wieku 6 tyg. II szczepienie - w wieku 9 tyg. III szczepienie - w wieku 12 tyg. u ras szczególnie wrażliwych zaleca się dodatkowe szczepienie w wieku 15-16 tyg. Szczepienie psów dorosłych: Szczepienia przypominające wykonuje się co roku U suk hodowlanych - dodatkowe szczepienie 2 tyg. przed kryciem (zwiększona ilość przeciwciał przekazywana szczeniętom) UWAGA!!! Psy, które przechorowały parwowirozę należy izolować od od innych, zdrowych psów przez co najmniej 1 tydzień od całkowitego wyleczenia Maja Ingarden Toplotni udar se događa kada normalan mehanizam tela psa ne može da održi temperaturu tela u bezbednim granicama. Psi se znoje samo preko svojih šapa, a dahtanje ne može uvek potpuno da ohladi psa kada se pregreje. Normalna temperatura tela psa je od 38 do 39 stepena Celzijusa. Upały są szczególnie niebezpieczne dla szczeniaków, psów starszych oraz chorych. Wysokie temperatury zaostrzają stany niewydolności krążeniowej i oddechowej. Dlatego też psy ras brachycefalicznych (czyli te o skróconych pyskach) takie jak boksery, buldogi, mopsy, pekińczyki, shih- tzu itp. wymagają szczególnej troski w upalne dni. Promienie ultrafioletowe mogą też stanowić spore zagrożenie dla psów pozbawionych sierści, takich jak chiński grzywacz, nagi pies meksykański, czy nagi pies peruwiański. Bez względu na to jakiego psiaka macie w domu, musicie pamiętać o kilku ważnych kwestiach gdy żar leje się z nieba. W jaki sposób pies się chłodzi. Psiaki dużo gorzej radzą sobie z chłodzeniem organizmu niż ludzie. My chłodzimy się całą powierzchnią ciała poprzez pocenie się. Natomiast psy posiadają gruczoły potowe jedynie pomiędzy palcami. Gdy są zestresowane możemy zaobserwować wilgotne ślady jakie zostawiają na podłodze. Jest to jednak zdecydowanie zbyt mała powierzchnia, by wychłodzić całe ciało. Dlatego też psy posiadają inny mechanizm wytracania temperatury i robią to głównie poprzez dyszenie. Jednak przy bardzo wysokich temperaturach dyszenie i odprowadzanie nadmiaru ciepła przez łapy i dobrze unaczynione uszy może okazać się niewystarczające. Może to doprowadzić do przegrzania organizmu psa, a nawet do udaru. Najwięcej ciepła pies odprowadza przez pysk, uszy i łapy, co widać na kamerze termowizyjnej. ( Objawy przegrzania psa i udaru Zdrowy pies, w zależności od rasy i wieku, powinien mieć temperaturę od 37,5°C do 39,5°C. Gdy temperatura ciała psa przekracza 40,5°C możemy mówić o udarze cieplnym. Jego objawami mogą być między innymi: nadmierne zianieprzyspieszona akcja sercaślinienie się gęstą ślinąwymiotybiegunkaapatiabrak apetytudrgawki mięśniproblemy z utrzymaniem równowagiutrata przytomności Objawy te są dość niespecyficzne i mogą pojawić się również przy innych chorobach. Charakterystyczne dla udaru jest jednak nagłe wystąpienie objawów. Jeśli więc wasz psiak przez dłuższy czas zachowywał się normalnie i nagle pojawiła się biegunka, wymioty, apatia, nadmierne zianie czy utrata przytomności, to możecie podejrzewać udar cieplny. Co robić gdy pies dostanie udaru? Gdy temperatura ciała psa przez dłuższy czas przekracza 42°C może dojść do uszkodzenia narządów wewnętrznych psa. Przegrzanie organizmu i udar mogą w skrajnym wypadku prowadzić nawet do śmierci psa. Dlatego gdy tylko zaobserwujecie pierwsze objawy, reagujcie! W pierwszej kolejności należy znaleźć psu zacienione i chłodne miejsce, w którym można go ułożyć. Następnie stopniowo schładzamy ciało psiaka. Jeśli zrobimy to zbyt gwałtownie pies może doznać szoku termicznego. Dlatego oblewanie go zimną wodą czy okładanie lodem nie jest najlepszym pomysłem. Najlepiej użyć mokrych ręczników, lub owinąć kostki lodu materiałem. Chłodne kompresy przykładamy głównie do głowy psa. Pamiętajcie, że przez pysk i uszy psy tracą najwięcej ciepła. Kolejnym krokiem powinno być udanie się do weterynarza, który udzieli psu profesjonalnej pomocy. Jeżeli jedziecie z psem na wakacje, to poszukajcie najbliższego weterynarza najlepiej jeszcze przed wyjazdem. Z doświadczenia wiem, że wszystkie najgorsze rzeczy przytrafiają się psiakom podczas wakacji w sobotę koło północy ;P Dlatego też najlepiej poszukać zawczasu kliniki czynnej przez całą dobę, siedem dni w tygodniu. Trochę wody dla ochłody Udar cieplny to nie jedyne zagrożenie podczas upalnych dni. Musimy też uważać na odwodnienie organizmu psa. Dlatego bardzo ważny jest stały dostęp do świeżej wody. Jeśli trzymacie psa na podwórku, upewnijcie się kilka razy w ciągu dnia, że miska z wodą jest pełna. Psiaki mogą pić znacznie więcej przy wysokich temperaturach. Mogą też po prostu rozlać wodę i przez dłuższy czas zostać bez picia. Wybierając się z psem na spacer również zawsze pamiętajmy, by zabrać ze sobą picie dla siebie i dla naszego psiaka. Podczas upałów woda wskazana jest pod każdą postacią. Jeśli wasz psiak lubi pływać, to warto się z nim wybrać nad jezioro czy rzekę. Nic tak nie schłodzi psa w upalne dni jak orzeźwiająca kąpiel. Jeśli jednak wasz pies nie jest przekonany do wody, możecie poczytać o tym jak go do niej przyzwyczaić. Ciepłe dni są idealne na oswajanie psa z wodą. Jej przyjemny chłód będzie motywował psa do coraz odważniejszego zanurzania się i w końcu do pływania. Zapewnij psu chłodne miejsce W upalne dni bardzo ważne jest zapewnienie psu chłodnego, zacienionego miejsca. Jeśli wasz psiak spędza czas na podwórku, to upewnijcie się, że ma cień, w którym może się schronić przed skwarem. Buda nie jest dla psa najlepszym schronieniem, gdyż szybko się nagrzewa i kiepsko wentyluje. Budy z metalowym dachem to istny piekarnik dla psa, który bardzo szybko nagrzewa się do niebezpiecznych temperatur. Dobrym pomysłem jest natomiast rozłożenie psu mokrego ręcznika, lub maty chłodzącej, na której będzie mógł się położyć i nieco ochłodzić. Taka mata wypełniona jest specjalnym czynnikiem chłodzącym, który aktywuje się pod wpływem ciężaru psa. Są też maty, które trzeba na kilka godzin pozostawić w lodówce, by się ochłodziły i dopiero potem można ich użyć. Mata chłodząca jest na pewno lepszym i wygodniejszym rozwiązaniem niż mokry ręcznik, gdyż chłodzi psa przez dłuższy czas. W upalne dni świetnie sprawdzą się też kamizelki chłodzące dla psów. W takiej kamizelce chłodzącej pies lepiej zniesie upały. Nie zostawiaj psa w samochodzie! Ten temat niestety powraca co roku i co roku mamy do czynienia z psami, które zginęły przez brak odpowiedzialności swoich opiekunów, którzy zostawili je zamknięte w aucie. Wszystko jedno na jak krótko zostawiamy psa i czy uchylamy okna czy nie, samochód może stać się dla psa śmiertelną pułapką. Wnętrze auta nagrzewa się bardzo szybko do niebezpiecznych dla psa temperatur. Pamiętajmy, że mechanizmy chłodzące psa nie są tak wydajne jak nasze. Dlatego też psy dużo gorzej znoszą wysokie temperatury. Nigdy i pod żadnym pozorem nie można zostawiać psa w zamkniętym samochodzie, zwłaszcza w upalne dni. Jeżeli zobaczycie,że ktoś zamknął psa w aucie, reagujcie! Zadzwońcie na policję lub straż miejską. Odpowiednie służby mają obowiązek przyjechać i zareagować w takiej sytuacji. Jeżeli nie ma innego wyjścia, a stan psa jest ciężki, wybijcie szybę i uratujcie psu życie. Nie używaj tych sprzętów Uniemożliwiając psu dyszenie, skazujemy go na przegrzanie organizmu. Dlatego też nie można stosować kagańców weterynaryjnych podczas codziennych spacerów, czy przejazdów komunikacją miejską, zwłaszcza w upalnie dni. O kagańcach weterynaryjnych pisałam już we wpisie o tym jak dobrać odpowiedni kaganiec dla psa. Są one wykonane zwykle z nylonu i zapinane ciasno na rzep. Dość ściśle przylegają do pyska uniemożliwiając nie tylko ugryzienie, ale też dyszenie. Tego typu kagańce mogą się sprawdzić podczas krótkiego zabiegu w gabinecie weterynaryjnym, jednak nie nadają się na co dzień zwłaszcza, gdy jest gorąco. Innym sprzętem spacerowym, którego nie powinniśmy używać w upalne dni są metalowe obroże, które potrafią się bardzo szybko nagrzewać. Kaganiec weterynaryjny sprawdzi się podczas krótkiego zabiegu, ale absolutnie nie nadaje się na codzienne spacery, zwłaszcza w upalne dni! Spacery w upalne dni Gdy żar leje się z nieba, powinniśmy zmienić nieco pory spacerów. Najdłuższy spacer powinien odbywać się wczesnym rankiem, lub późnym wieczorem, gdy temperatury nieco spadną. W ciągu dnia możemy wyjść z psem na krótki spacer, by psiak mógł załatwić swoje potrzeby fizjologiczne. Nie zachęcajmy go jednak do dodatkowych aktywności podczas spacerów. Nie rzucajmy mu piłki, ani patyków. Ograniczmy też aktywne zabawy z innymi psami. Odradzam uprawianie w upale psich sportów, czy zabieranie psa na przejażdżki rowerowe. Jeśli waszego psiaka w domu rozpiera energia, polecam nieco zmęczyć jego mózg poprzez szkolenie podstaw posłuszeństwa czy zabawy węchowe. Pielęgnacja psa w czasie upałów Wielu opiekunów psów, zwłaszcza tych z gęstą sierścią, strzyże je na krótko. Okazuje się, że wcale nie jest to dobry pomysł. Puchata sierść może być świetnym izolatorem i chronić psa przed przegrzaniem. Ważna natomiast jest prawidłowa pielęgnacja sierści w upalne dni. Pamiętajmy o dokładnym wyczesywaniu psiaka i pozbywaniu się martwego podszerstka po sezonie jesienno-zimowym. Dzięki temu pies nie będzie się grzał, a zadbana sierść dobrze odizoluje go od wysokich temperatur. Jeśli sierść psa ma tendencję do kołtunienia się na brzuchu czy pod pachami, można nieco ją skrócić. Jednak strzyżenie całego psa na krótko nie jest dobrym rozwiązaniem. Jeżeli jesteście opiekunami jednej z dość rzadkich w naszym kraju ras psów bezwłosych (chiński grzywacz, nagi pies meksykański, lub nagi pies peruwiański) musicie chronić skórę pupila przed promieniowaniem UV. Dobrze sprawdzają się tu specjalne kremy z filtrem dla psów. Nie polecam stosowania ludzkich kremów przeciwsłonecznych na psią skórę, gdyż nasze pH i pH psiaków są zupełnie inne. Odczyn ludzkiej skóry wynosi zwykle 5,5, natomiast u psów jest on bardziej zasadowy. W zależności od rasy pH psiej skóry wynosi od 6,5 do 8,4. Na specjalną uwagę zasługują też psie łapy, które mogą zostać poparzone o rozgrzany asfalt. Najlepiej oczywiście unikać miejsc, które mogą być niebezpieczne, a na spacery wybierać raczej zacienione trawniki. Gdy jednak trafimy na rozgrzany asfalt, najlepszym rozwiązaniem jest po prostu przeniesienie psa. Jeśli mamy dużego, ciężkiego psa, którego nie możemy podnieść, radzę zaopatrzyć się w specjalne buty dla psów. Oczywiście musimy pupila na spokojnie przyzwyczaić do chodzenia w takich butkach najpierw po domu, a dopiero później wybrać się w nich na spacer. Jestem ciekawa jakie są wasze sposoby na przetrwanie upałów z psem? Z drugiej strony musimy omówić korzyści, jakie kastracja przynosi w odniesieniu do zachowania psa. Podobnie jak u ludzi, psy również działają zgodnie z hormonami płciowymi (testosteronem). Warto wspomnieć, że wykastrowanie twojego psa nie zmieni takich kwestii jak szczęście, życzliwość czy osobowość zwierzęcia.
Letnia aura sprzyja długim spacerom i wypoczynkowi na świeżym powietrzu. Wysoka temperatura stanowi jednak poważne zagrożenie dla zdrowia czworonogów, które nie potrafią efektywnie chronić się przed przegrzaniem. W jaki sposób dbać o pupila w czasie upałów? Jak rozpoznać udar słoneczny u psa?Termoregulacja u psów Psy mają ograniczone możliwości oddawania nadmiaru ciepła do otoczenia. Gruczoły potowe występują u nich jedynie na opuszkach łap i nie odgrywają istotnej roli w termoregulacji. Dodatkowo u psów przeważają receptory odpowiedzialne za odbiór zimna, przez co na wzrost temperatury reagują one powoli. Podstawowym mechanizmem chroniącym psy przed przegrzaniem jest ziajanie, które pozwala pozbywać się nadmiaru ciepła poprzez parowanie. Jego efektywności wyraźnie spada jednak, gdy wilgotność względna przekracza 35%. Przy wilgotności na poziomie 80% ziajanie nie pozwala już psom się chłodzić. W utrzymaniu prawidłowej temperatury pomagają reakcje fizjologiczne, wyzwalane przez podwzgórze: rozszerzenie naczyń krwionośnych i przyspieszenie krążenia krwi. Wbrew pozorom sierść w lecie dla psów nie jest balastem, lecz izolacją – chroniącą przed nagrzewaniem się organizmu. Psy w upalne dni odpowiednio dostosowują też swoje zachowanie do warunków: poszukują cienia, zwiększają pobór wody, ograniczają aktywność fizyczną. DLA PSA / AKCESORIA DLA PSA / MISKI DLA PSA / POIDŁA DLA PSA Objawy udaru u psa Prawidłowo temperatura ciała psa wynosi 37,5-39,2 °C. Do udaru cieplnego dochodzi najczęściej, gdy ciepłota ciała wzrasta do 40,5-43 °C. Udar cieplny u psa jest skutkiem przegrzania się organizmu i pojawia się, gdy zwierzak nie może odprowadzić nadmiaru ciepła za pomocą mechanizmów fizjologicznych i reakcji behawioralnych. Dzieje się tak zwykle, jeśli pies przebywa w otoczeniu o wysokiej temperaturze i wilgotności (bez dostępu do wody i cienia) czy też podejmuje intensywny wysiłek fizyczny w czasie upałów. Udar u psa może początkowo przypominać stan wyczerpania. Zauważyć można silne dyszenie i ziajanie, osłabienie, suchość błon śluzowych, obfite ślinienie się (gęstą i lepką śliną). Charakterystyczne dla udaru cieplnego są jednak objawy ze strony układu nerwowego, tj. drgawki, otępienie, dezorientacja, kłopoty z widzeniem. Obserwuje się także przyspieszoną akcję serca, wymioty i biegunki (często z domieszką krwi). Skutkiem udaru może być utrata przytomności, śpiączka, uszkodzenie narządów, niewydolność oddechowa. Warto wiedzieć: Na przegrzanie szczególnie narażone są psy, u których mechanizmy oddawania ciepła nie są w pełni sprawne. W grupie ryzyka znajdują się czworonogi ras brachycefalicznych (z krótkim pyskiem), o ciemnym umaszczeniu, otyłe, cierpiące na choroby układu oddechowego, krążenia i nerwowego, szczenięta oraz psi seniorzy. Ryzyko udaru zwiększa też stan cieplny u psa – pierwsza pomoc Udar cieplny u psa stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia. Jeśli zauważymy objawy mogące zwiastować u psa udar cieplny, powinniśmy niezwłocznie przystąpić do pierwszej pomocy. Należy dążyć do szybkiego, ale niegwałtownego, obniżenia temperatury ciała psa. Zwierzaka trzeba przenieść w bezpieczne, zacienione miejsce. Aby schłodzić psa, można zmoczyć go wodą, a następnie skierować na jego ciało chłodny strumień wentylatora. Pomóc mogą też okłady z lodu. Przytomnego psa warto poić chłodną wodą. Czworonoga należy chłodzić, aż do momentu, gdy jego temperatura (mierzona w odbycie) osiągnie wartość 39,4-40 °C. Pies musi być jak najszybciej przetransportowany do gabinetu weterynaryjnego. Konieczna może być hospitalizacja połączona z podawaniem tlenu i płynów oraz monitoringiem temperatury. Jak chronić psa przed udarem cieplnym? W upalne dni należy zatroszczyć się o zapewnienie pupilowi właściwych warunków spacerów i wypoczynku. Zmiany w harmonogramie przechadzek są wskazane, gdy temperatura na zewnątrz przekracza 25 °C. Długie spacery najlepiej zaplanować o świcie lub późnym wieczorem. Warto spacerować z psem po obszarach z wysokimi drzewami (np. lasach), a unikać terenów otwartych (np. łąk) i rozgrzanych asfaltowych ścieżek. Należy zrezygnować z intensywnych ćwiczeń fizycznych i treningów. Zamiast biegania czy aportowania lepiej zaproponować zwierzakowi pływanie. Podczas przechadzek nie powinniśmy używać akcesoriów, które mogą utrudniać czworonogowi ziajanie czy powodować oparzenia. Jeśli musimy użyć kagańca, wybierzmy model fizjologiczny. Nie stosujmy metalowych obroży, smyczy czy zawieszek. W czasie upałów pies powinien mieć zapewniony stały dostęp do świeżej, chłodnej wody. Na spacery warto zabierać przenośny bidon z wodą. Właściciele psów ras bezwłosych przed przechadzką powinni zabezpieczyć skórę podopiecznego kremem z filtrem przeciwsłonecznym. W ogrodzie warto stworzyć dla pupila specjalny kącik wypoczynkowy, w którym nie będzie narażony na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Najlepiej urządzić go pod osłoną drzew lub parasola. Pupilowi można zaoferować też basen, namiot czy prysznic w formie zraszacza do roślin. Pies powinien mieć możliwość swobodnego przemieszczania się po ogrodzie, jak i wchodzenia do domu. W trackie upałów nie należy zamykać psa w niewentylowanym pomieszczeniu. W domu, w miejscu, gdzie wypoczywa zwierzak, trzeba uchylić okna lub włączyć wentylator. Warto pozostawić pupilowi matę chłodzącą, która wspomaga obniżanie temperatury na drodze kondukcji (poprzez stykanie się ciała z zimną powierzchnią). Można też przygotować dla czworonoga zimne przekąski (np. mrożone lub schłodzone marchewki). W gorące dni lepiej unikać długich podróży ze zwierzakiem. Nigdy nie należy pozostawiać czworonoga w zamkniętym aucie – temperatura w nim może dochodzić do 60 °C. W czasie podróży trzeba pamiętać o krótkich postojach, podczas których zwierzak będzie mógł się napić i udać na krótki spacer.
Udar cieplny u psa – możliwe objawy. Nadmierne ślinienie: Pies może wydzielać nadmierną ilość śliny, a jego pysk może być bardzo wilgotny. Szybkie i trudne oddychanie: Pies oddycha szybko i z trudem. Może mieć trudności z oddychaniem przez otwarte usta. Przyspieszone bicie serca: Tętno psa może być szybsze niż zwykle. Okres wysokich temperatur to czas bardzo trudny dla psa. Nasz czworonożny przyjaciel nie jest po prostu do nich przystosowany, Nie potrafi on, tak jak człowiek, tracić nadmiaru ciepła razem z potem. Jedynym sposobem na chłodzenie u psa jest ziajanie, jednak i wtedy również wydziela ciepło, gdyż pracują podczas niego mięśnie. Dlatego podczas upałów powinniśmy zapewnić naszemu czworonogowi maksimum bezpieczeństwa i chronić go przed udarem cieplnym. Co to jest udar cieplny u psa? Udar cieplny to stan, który występuje na skutek przegrzania organizmu zwierzęcia. Najgroźniejsze dla czworonogów są pierwsze dni upałów podczas lata. Najbardziej narażone na udar cieplny wśród psów są rasy brachycefaliczne, podatne na choroby układu krążeniowo-oddechowego, krótkowłose, otyłe, stare, szczeniaki, ciemno umaszczone. Objawy udaru u psa Udar u psa może pojawić się nagle i mieć bardzo ostry przebieg. Na początku może to być wzrost temperatury nawet do czterdziestu jeden stopni, gwałtowne ziajanie i ślinotok, bardzo przyspieszone tętno, duże pobudzenie, nieregularny oddech, ciemny kolor dziąseł i języka oraz przekrwione błony śluzowe. Później może nastąpić pogorszenie stanu zwierzęcia polegające na pojawieniu się wybroczyn i fusowatych wymiotów, stolca z krwią, krwioplucia, chwiejnego chodu, słabego tętna, zaburzeń świadomości, śpiączki, drgawek, a nawet może dojść do utraty przytomności czy zgonu. Jak uniknąć udaru cieplnego u psa? W czasie największych upałów powinniśmy ograniczać aktywność fizyczną zwierzęcia. Należy wychodzić na spacery bardzo wcześnie rano i wieczorem, kiedy jest chłodniej. Nie wolno w żadnym wypadku zostawiać psa samego w zamkniętym samochodzie, nawet przy uchylonym oknie. Temperatura w nagrzanym samochodzie jest dużo wyższa niż na zewnątrz i może doprowadzić do strasznej śmierci zwierzaka. Musimy zapewnić zwierzęciu odpowiednią ilość wody oraz możliwość przebywania w zaciemnionym pomieszczeniu. Należy umożliwić psu kąpiel w jeziorze lub innym zbiorniku wodnym, a gdzie nie ma takiej możliwości, postawić basen z wodą lub dużą miskę. Jeśli pies musi mieć kaganiec, pamiętać należy, aby kupić mu odpowiedni model, który pozwoli mu na swobodne otworzenie pyska, tak by mógł się ochładzać poprzez ziajanie. Jak udzielić pierwszej pomocy psu z udarem cieplnym? Udar u psów może wydarzyć się w każdej chwili i musimy być na niego przygotowani. Gdy zauważymy u zwierzęcia jakiekolwiek oznaki udaru cieplnego, powinniśmy bezzwłocznie zawiadomić pomoc weterynaryjną. Do czasu przybycia profesjonalistów możemy jednak udzielić psu pierwszej pomocy. Jeśli widzimy zagrożonego psa w zamkniętym samochodzie, to mamy pełne prawo zbić szybę, ponieważ ratujemy życie zwierzęcia. Możemy przeprowadzić lub przenieś chorego psa do zaciemnionego, chłodnego miejsca i ułożyć w pozycji leżącej oraz sprawdzić mu błony śluzowe. Powinniśmy stopniowo ochładzać ciało zwierzęcia, poprzez zawinięcie go w mokry ręcznik i polewać delikatnie zimną wodą. Absolutnie nie wolno stosować zimnych kąpieli, tylko stopniowo wyziębiać organizm. Należy oczyścić pysk psa ze śliny i podać mu do picia chłodną, niegazowaną wodę w niewielkich ilościach. Woda ma być chłodna, ale nie lodowata. Należy sprawdzać co jakiś czas częstotliwość oddechów i puls czworonoga. Pies powinien jednak jak najszybciej trafić do lecznicy weterynaryjnej, gdzie podane mu zostaną dożylnie roztwory przeciwdziałające rozszerzającemu się obrzękowi mózgu oraz leki nasercowe. Pies będzie powoli wyprowadzany ze stanu udaru cieplnego i powracał do pełnej sprawności.
Co więcej, przyspieszony oddech u psa może zwiastować udar. Nie warto zatem lekceważyć tego symptomu, szczególnie jeśli towarzyszą mu także inne niepokojące objawy. Czerwone białka. Czerwone oczy u psa mogą świadczyć o alergii, niedrożności nosa lub o zapaleniu spojówek. Jednak to nie wszystkie możliwe przyczyny.
Rozpoznaj objawy udaru Objawy udaru u psa to: nadmierne ślinienie się, bardzo szybkie dyszenie (przyspieszony oddech), drgawki i silny niepokój, osłabienie fizyczne, suche i sine błony śluzowe, podwyższone tętno, brak koordynacji ruchowej, brak kojarzenia mocno podwyższona temperatura (rzecz oczywista) oraz całkowita utrata przytomności (najgorszy efekt!). Jak pomóc psu z udarem cieplnym Przede wszystkim należy błyskawicznie (i delikatnie) przenieść psa w chłodne miejsce i jak najszybciej schłodzić go zimnymi okładami. Okłady zaczynamy od głowy, następnie chłodzimy tułów i stopy. W trakcie chłodzenia należy kontrolować temperaturę psa, ponieważ niekiedy zaczyna spadać zbyt szybko i za nisko. Czas procesu chłodzenia powinien następować proporcjonalnie do czasu procesu przegrzewania. Jeśli temperatura spadnie poniżej 37 stopni, należy psa ocieplić np. kocem. Także w trakcie ogrzewania wychłodzonego psa konieczna jest stała kontrola temperatury. Powinniśmy też monitorować tętno psa i pracę serca. Tętno psa mierzymy palcem wskazującym na tętnicy udowej biegnącej po wewnętrznej stronie uda. Tętno różni się nieco u psów ras dużych, średnich i małych. Oprócz naszej pomocy, czynnikiem decydującym o przeżyciu psa jest jego organizm. Im jest silniejszy tym większe ma szanse przeżyć. Najlepszym rozwiązaniem byłoby niezwłoczne wezwanie lekarza weterynarii do psa. W ciężkim stanie nie powinno się psa transportować. Także o podawaniu leków i kroplówek powinien decydować lekarz na podstawie stanu psa, ponieważ podanie ich w niewłaściwym momencie może być niebezpieczne. Jeśli nie mamy możliwości wezwać lekarza, skontaktujmy się z nim telefonicznie. Po wywiadzie udzieli nam on najważniejszych wskazówek dotyczących opisanego przez nas przypadku. Następnie przetransportujmy psa do kliniki. Pies przez cały czas powinien mieć zapewniony spokój i bezpieczeństwo, tak aby po odzyskaniu przytomności nie zrobił sobie sam krzywdy w skutek zaburzeń orientacji i równowagi i by nie niepokoiło go zamieszanie w jego otoczeniu. Rekonwalescencja jest procesem długotrwałym, a uszkodzenia nie zawsze dają się odwrócić. Im szybsza i trafniejsza jest nasza reakcja, tym większe szanse dajemy psu. Zobacz: Po co psu ogródek i czy mu wystarcza? Niech ta wiedza będzie w naszych głowach tylko „na wszelki wypadek” i obyśmy nie musieli z niej korzystać. Pamiętajmy o tym, aby podczas podróży z psem w ciepłe słoneczne dni robić przerwy na krótki spacer i napojenie świeżą wodą. Przeczytaj: Jak bezpiecznie przewozić psa Nigdy nie skazujmy naszych czworonożnych przyjaciół na ugotowanie w zamkniętym samochodzie!
Każdy z nas zna to popularne powiedzenie: „starego psa nowych sztuczek nie nauczysz”. Choć wiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że jest to tylko powielany mit, wiele starszych czworonogów ze schronisk z tego powodu wciąż nie może znaleźć swojego domu. Właśnie dlatego w naszym najnowszym artykule rozprawimy się z tym mitem raz na zawsze oraz podpowiemy Ci, jak nauczyć
Czwartek, 4 sierpnia 2022 / Imieniny: Tola, Ernie,
VETERINAR nam objašnjava kako da PREPOZNAMO SIMPTOME i ŠTA DA RADIMO u tom trenutku. Vruće je i nama, a i našim malim krznenim ljubimcima. Svi primećujemo da naši psi ubrzano dišu ovih dana, više balave i često se nakon šetnje samo "bace" na pod. Ako ste i vi jednih od mnogih koji se plaše da je vaš pas doživeo toplotni udar
Wakacje, upały i piękna pogoda napawają beztroską, niestety nie zwalniają nas z odpowiedzialności za naszych podopiecznych. Zobacz jak możesz rozpoznać, że coś złego dzieje się z Twoim psem i w jaki sposób udzielić mu rozpoznać udar cieplny u psa? Udar cieplny, czyli niewydolność krążeniowa i oddechowa jest skutkiem przegrzania organizmu. Mamy z nim do czynienia kiedy temperatura ciała psa jest większa niż 41 °C. Objawy udaru u zwierząt: – intensywne ziajanie – niergeularny, płytki oddech – ślinotok – pobudzenie – odłabienie – wymioty, biegunka – przyspieszone bicie serca – drgawki – suchość dziąseł i warg – utrata przytomności – zazwyczaj ciemny kolor języka i dziąsełOczywiście nie wszystkie objawy muszą występować w tym samym udzielić pierwszej pomocy zwierzęciu?1. Przenieś psiaka w chłodniejsze, zacienione miejsce na świeżym powietrzu. 2. Zapewnić mu świeżą, letnią wodę do picia. Pod żadnym pozorem nie bardzo zimną, bo psiak może dostać szoku! 3. Schłodzić go chłodną wodą poprzez polewanie lub obłożenie zimnymi ręcznikami łap, ogona i karku. 4. Wymyć pysk psa ze śliny i (jeśli wystąpiły) wymiocin 5. Czuwać nad tym, aby język był cały czas na wierzchu. 6. W razie potrzeby wezwij jaki sposób ograniczyć ryzyko przegrzania psa?1. Przede wszystkim zapewnij mu stały dostęp do miski ze świeżą wodą. 2. Jeśli pies większość dnia przebywa na zewnątrz to zadbaj o to, żeby w każdej chwili mógł schronić się w zacienionym miejscu. 3. Ogranicz spacery i zabawę z pupilem w porach, kiedy słońce świeci najmocniej lub jest bardzo duszno. 4. Rozgrzany chodnik, czy ulice mogą poparzyć psie łapy, dlatego jeśli po przyłożeniu dłoni do rozgrzanej nawierzchni ciężko wytrzymać ci 5 sek. zafunduj mu spacer po trawie, lub w zacienionym miejscu! 5. Pod żadnym pozorem nie zostawiaj psiaka w aucie, dla niego to katorga, a i Ty z tego powodu możesz ponieść konsekwencje prawne !! 6. Odpuść używanie metalowych akcesoriów ( łańcuchów, kolczatek). Choroby związane z dyszeniem i drżeniem u psów. Wśród najczęstszych stanów, które prowadzą do łącznego pojawienia się tych objawów, zwracamy uwagę na następujące. Nie przegap tego. Udar cieplny. Udar cieplny występuje zwykle latem, po wysiłku, towarzyszy mu przyspieszone bicie serca i łzawienie oczu. Psy o mniej atletycznej Wśród wielu zagrożeń zdrowotnych to właśnie udar u psa postępuje bardzo szybko i może znacznie uszkodzić organizm. Sprawdź, jakie objawy daje udar cieplny, a także, jak można mu zapobiegać. Psy wręcz uwielbiają wygrzewać się w słońcu i spędzać możliwie jak najwięcej czasu na zewnątrz. W końcu ruch i słońce to zdrowie, prawda? Niestety, nie jest to takie proste, bo nadmiar słońca i zbyt wysoka temperatura prowadzą do przegrzania psa, a w konsekwencji mogą wywołać nawet udar słoneczny u psa. Szczególnie niebezpieczny jest przegrzewanie zwierząt w podeszłym wieku, z nadwagą czy brachycefaliczną czaszką. Należy pamiętać, że każdego czworonoga należy chronić przed przegrzaniem, bo udar u psa może wystąpić w każdym wieku. Jak rozpoznać udar u psa? Pierwsza pomoc – jak jej udzielić i co zrobić potem? Sprawdź! Czy pies może dostać udaru? Jeśli zastanawiałeś się kiedykolwiek, czy pies może dostać udaru – tak, jak najbardziej. Udar cieplny u psa zdarza się znacznie częściej niż udar znany ludziom, czyli wylew krwi do mózgu. Jest on efektem stałej ekspozycji na wysoką temperaturę przy jednocześnie zachowanej wysokiej wilgotności powietrza. W efekcie organizm psa szybko osiąga poziom około 41-42 stopni, a że zwierzę nie jest w stanie się schłodzić, powstaje reakcja podobna do zapalnej. Jednocześnie w organizmie zwierzęcia brakuje tlenu, co również jest efektem nieodpowiedniej wymiany powietrza. Udar u psa – objawy Na początku warto zaznaczyć, że pies nie dostaje zwykle udaru od razu. Najpierw się przegrzewa, co widać po jego zachowaniu. Wówczas występują takie objawy jak: gwałtowne i nadmierne ziajanie, nieregularny i płytki oddech, szybki puls, próby ułożenia się w sposób, który chłodzi ciało. Te objawy powinny sprawić, że zareagujesz i przeniesiesz psa do miejsca, które będzie dla niego bardziej komfortowe. Jeśli jednak tego nie zrobisz, wystąpią kolejne reakcje zapowiadające udar u psa. Objawy wówczas są bardziej wyraźne: ślinotok, sucha skóra warg oraz wyraźny ciemnoczerwony kolor dziąseł i języka, drgawki ciała, osłabienie organizmu. Na te oznaki już trudno nie zareagować – zazwyczaj mówią o tym, że zaczyna się udar u psa. Objawy, które wymagają natychmiastowej reakcji oraz wizyty u lekarza weterynarii w ciągu kilku minut, to: wzrost temperatury ciała nawet do 42 stopni, wymioty oraz biegunka, utrata przytomności. Pamiętaj, że udar u psa często rozwija się bardzo szybko. Zależy to w dużej mierze od samego czworonoga, jego rasy i predyspozycji spowodowanych na przykład budową ciała. Zachowanie psa po udarze różni się znacznie od standardowego, dlatego objawów tej dolegliwości raczej nie sposób pominąć. Udar cieplny u psa – jakie mogą być tego przyczyny? Wiesz już, czy pies może dostać udaru – jakie jednak są tego przyczyny? Sprawdź, aby wiedzieć, na co szczególnie zwrócić uwagę. Predyspozycje związane z rasą i wiekiem Niektóre psy bardziej niż inne narażone są na udar. U psa predyspozycje do szybszego przegrzewania występują wraz ze skróconą kufą. Z tego powodu wszystkie rasy brachycefaliczne – buldożki, ale i boksery czy nawet shih tzu – mogą mieć problem z odpowiednim chłodzeniem organizmu przez dyszenie. Możesz założyć, że jeśli Twój pies chrapie albo wydaje chrapliwe dźwięki przy oddychaniu, to prawdopodobnie jest bardziej narażony na udar. Udar słoneczny u psa częściej występuje u czworonogów w podeszłym wieku oraz u szczeniąt. Związane jest to z zaburzeniami termoregulacji ciała. U szczeniąt nie jest ona jeszcze udoskonalona, przez co pies nie czuje też wewnętrznej potrzeby odpoczynku, gdy zaczyna się przegrzanie. Z kolei u psów starszych termoregulacja nie jest już na tak dobrym poziomie. Zwierzę może zacząć się chłodzić z opóźnieniem, co powoduje udar u psa. Zamknięcie w samochodzie Udar słoneczny u psa, zgodnie z nazwą, zdarza się przede wszystkim podczas ekspozycji na bezpośrednie słońce, ale nie tylko. Bardzo często jest on efektem zamknięcia w miejscu, które ma słabą wentylację. Z tego powodu udar u psa bardzo często jest konsekwencją zamknięcia w samochodzie wystawionym na wysoką temperaturę. Zamknięte okna sprawiają, że wewnątrz gromadzi się wilgotne powietrze o bardzo wysokiej temperaturze i małej zawartości tlenu. To bardzo szybko może doprowadzić do tego, że rozwinie się udar cieplny u psa. Zbyt ciasny kaganiec Kolejną sytuację, w której może wystąpić przegrzanie u psa, a w konsekwencji – również udar – to założenie czworonogowi zbyt wąskiego kagańca. Pies chłodzi się przede wszystkim poprzez dyszenie, czyli ziajanie. Ma wówczas szeroko otwarty pysk i wyciągnięty język. W momencie, gdy kufa psa jest zaciśnięta przez wąski kaganiec, pies nie może chłodzić wnętrza organizmu w tak efektywny sposób, jak tego potrzebuje. Z tego powodu bardzo szybko postępuje najpierw przegrzanie u psa, a potem – udar. Sprawdź również: Jaki kaganiec dla psa wybrać? Podpowiadamy, czym kierować się przy wyborze Udar u psa – pierwsza pomoc Co robić, gdy widzisz pierwsze objawy przegrzewania się psa? Przede wszystkim przenieś go w miejsce, które jest zacienione oraz stosunkowo chłodne. Świetnie sprawdzi się ułożenie czworonoga na chłodnej podłodze, na przykład z płytek ceramicznych. Oczyść wnętrze pyska psa z nadmiaru śliny, a także wymiocin, jeśli wystąpiły wymioty. Wyjmij język na wierzch, aby zwierzę się nie zadławiło. Nie podawaj wody ani jedzenia. Schłodź głowę i pachwiny swojego psa ręcznikiem zamoczonym w letniej wodzie. Nie wrzucaj psa do zimnej wody – spowoduje to szok termiczny! Nie nakrywaj go też mokrym ręcznikiem, bo jedynie pogorszysz sytuację. Gdy zauważysz udar u psa, pierwsza pomoc to tylko część działania. Niezbędna jest wizyta u lekarza weterynarii. Tylko specjalista może ocenić stan psa, obniżyć w bezpieczny sposób temperaturę jego ciała, podać płyny i wykonać wszelkie inne działania. Nieleczony udar kończy się nawet zmianami neurologicznymi, uszkodzeniem układu krwionośnego i oddechowego oraz śmiercią czworonoga. Po udarze konieczne jest szczególne dbanie o jego zdrowie. U niektórych psów pojawiają się objawy uogólnionego lęku. W takiej sytuacji warto je redukować, podając takie preparaty jak VetExpert Calm & Relax 30 kapsułek. Z kolei, dla wzmocnienia odporności, zwłaszcza u zwierząt, które były w bardzo poważnym stanie, przyda się Vetfood Immunactiv Balance 120 kapsułek – będzie on pomocny przy ogólnym osłabieniu organizmu. Udar słoneczny u psa – profilaktyka Udar u psa jest dolegliwością, która może doprowadzić do śmierci. Sprawdź, jak mu zapobiegać. Unikaj spacerów w wysokich temperaturach Psy w odróżnieniu od ludzi nie mają takiej zdolności pocenia się. Oddają ciepło przez pocenie się łap oraz intensywne ziajanie. Dlatego w zbyt gorące, słoneczne dni nie zmuszaj psa do spacerów czy innej aktywności. Na spacer zabieraj ze sobą wodę i szukaj miejsc zacienionych. Nigdy nie zostawiaj czworonoga w zamkniętych, ciasnych i niewentylowanych pomieszczeniach, a szczególnie w samochodzie na parkingu. Pamiętaj też, że rasy o krótkich kufach jak pekińczyk czy buldog, wymagają szczególnej ochrony przed przegrzaniem. Zapewnij psu stały dostęp do wody. Zadbaj o bezpieczny transport psa samochodem Udar u psa często występuje w efekcie jazdy samochodem. Z tego powodu w upalne dni zaplanuj jazdę wczesnym rankiem albo wieczorem i w nocy, kiedy temperatura jest znacznie niższa. Transportuj psa dobrze wentylowanym transporterem, dostosowanym do tego celu. Jednocześnie, zadbaj o to, aby temperatura w pojeździe nie przekraczała 19-20 stopni. Jeśli słońce grzeje w tylną szybę – zamontuj zawczasu odpowiednie osłony. Rób często postoje, na których pies załatwi swoje potrzeby oraz napije się wody. Przeczytaj także: Podróżowanie z psem – praktyczny poradnik od Apetete Wybierz odpowiedni kaganiec Jeśli Twój pies potrzebuje kagańca – wybierz model fizjologiczny. Nigdy nie pozwalaj psu biegać w za ciasnym kagańcu, nie zabieraj go też w nim na spacer. Wszystkie kagańce materiałowe, które ściskają kufę, nadają się wyłącznie do zakładania podczas zabiegów weterynaryjnych. Kaganiec powinien być na tyle duży, aby pies w nim wygodnie ziajał. Wiesz już, jak wygląda zachowanie psa po udarze i jak duże zagrożenie stanowi ta dolegliwość. Pamiętaj, aby odpowiednio chronić psa przed przegrzaniem – profilaktyka jest tutaj kluczowa. Zapamiętaj objawy udaru u psa i bądź czujny w stosunku do swojego czworonoga w największe upały. Sprawdź też produkty, które znajdziesz w sklepie – będą one pomocne w przywróceniu psa po udarze do dobrej kondycji. Objawy raka jąder. Jądra rakowe są często większe niż jądra normalnej wielkości i mogą mieć różne rozmiary. Kiedy są spuchnięte, spuchnięta tkanka może być miękka lub jędrna. Moszna psa również może być spuchnięta. Nienaruszone samce używane jako reproduktory mogą być bezpłodne. Niektóre nowotwory powodują zespół PIESKIE ŻYCIE, CZYLI – NIE DLA PSA … SŁOŃCE … Zbliżający się sezon letni, który nam - ludziom - radośnie kojarzy się z korzystaniem z pakietu dobrodziejstw oferowanych przez aurę, dla naszych czworonogów stanowi często okres mało przyjemny i trudny do przetrwania. Zasadniczym powodem tych rozbieżności jest odmienny sposób radzenia sobie z nadmiarem ciepła pobieranego ze środowiska przez nas- ludzi od naszych czworonożnych przyjaciół. Aby w pełni zrozumieć zakres niebezpieczeństwa wynikającego z łatwości, z jaką nasz pupil może nabawić się porażenia, konieczne jest zrozumienie podstawowego mechanizmu zawiadującego termoregulacją. Otóż, podczas kiedy człowiek emituje nadmiar ciepła za pomocą szeregu gruczołów potowych znajdujących się w skórze, pies dysponuje bardzo ograniczonym spektrum regulacji termicznej. Nie posiada on gruczołów potowych, poprzez które w naturalny sposób schładzałby organizm. Jedynym sposobem jakim dysponuje nasz pupil, jest odparowywanie wody poprzez jamę ustną, odbywające się poprzez znane nam „ziajanie”. Jest to stosunkowo niewielka powierzchnia w odniesieniu do masy ciała psa, stąd też skłonności do przegrzewania są niewspółmierne w porównaniu z człowiekiem. Efektem tego jest fakt, iż już stosunkowo niewysoka dla nas temperatura otoczenia, jaką jest np. 25-30 C dla naszego czworonoga stanowić może temperaturę zagrażającą jego zdrowiu. Fakt ten wymaga podkreślenia głównie z uwagi na to, że problem udaru kojarzony jest w ostatnim czasie z sytuacjami zamykania psów w nagrzanych samochodach. Tymczasem, problem ten, niezwykle z resztą istotny i słusznie nagłaśniany medialnie, stanowi ekstremalny już przykład braku odpowiedzialności oraz bezmyślności ludzkiej. Każdy organizm eksponowany na działanie nadmiaru ciepła oraz intensywnych promieni słonecznych, narażony jest na nieprzyjemne, a wręcz niebezpieczne skutki w postaci udaru cieplnego. Pod pojęciem udaru rozumiemy szereg zaburzeń, które wynikają głównie z niewydolności oddechowej i krążeniowej. Do najbardziej niebezpiecznych należy zapalenie opon mózgowych spowodowane ich wcześniejszym przekrwieniem a w efekcie stanem zapalnym; zasadniczą przyczyną tej dolegliwości jest przegrzanie głowy. OBJAWY UDARU: Symptomami, które powinny zwrócić naszą uwagę i zmobilizować do natychmiastowych działań są między innymi: nadmierne ziajanie i ślinotok spłycenie oddechu i jego nieregularny rytm suchość śluzówek (wargi, nos, zaciemnienie języka oraz dziąseł) wysoka temperatura ciała (temperatura fizjologiczna waha się od ok 37,5-38,5 °C) reakcje ze strony układu pokarmowego (wymioty, biegunka) drgawki, omdlenia, utrata przytomności lub osłabienie psa Istnieje jednak szereg objawów wtórnych, które są spowodowane nadmiernym odparowaniem wody z organizmu zwierzęcia prowadzącego do odwodnienia. Dochodzi wówczas do zaburzeń krążeniowych wynikających z zagęszczenia krwi (zjawisko hipowolemiczne); efektem tego zjawiska jest spowolnienie krążenia krwi w naczyniach obwodowych doprowadzające do niedotlenienia i w efekcie, do zamierania komórek a także do zaburzeń metabolicznych na poziomie komórkowym, mogących doprowadzić do śmierci zwierzęcia. Niebezpieczeństwo udaru dotyczyć może każdego psa, niemniej istnieje tzw. „grupa podwyższonego ryzyka”, na którą pragniemy zwrócić uwagę Państwa. Szczególnie narażone na przegrzanie są: psy o obniżonej kondycji fizycznej(chore, weterani, suki ciężarne, psy otyłe) szczenięta, które szybciej przegrzewają się z uwagi na mniejsza wydajność powierzchni schładzania organizmu (mniejszy język) rasy brachycefaliczne (buldogi, boksery czy mopsy), o krótkich przewodach nosowych są narażone na szybkie ich wysuszenie i w efekcie przegrzanie oraz odwodnienie organizmu psy posiadające bujną szatę psy o ciemnej- czarnej sierści psy eksponowane na nadmiar ciepła lub emisję promieni słonecznych – umieszczone w boksach, budach, pozbawione możliwości schronienia się przed ciepłem W myśl zasady, że zawsze lepiej jest zapobiegać niż leczyć, pragniemy zwrócić uwagę Państwa na kilka aspektów, które pomogą uniknąć niebezpieczeństwa udaru cieplnego. Nadrzędnym i wiodącym działaniem jest chronienie psa przed ekspozycją na wysoką temperaturę oraz nasłonecznienie. Aby temu sprostać należy pamiętać o kilku podstawowych działaniach: Unikamy wyprowadzania psów podczas upałów; staramy się aby spacery miały miejsce wczesnym rankiem lub wieczorem, kiedy temperatura jest nieco niższa Unikamy pełnego nasłonecznienia; jeśli pies musi przebywać na wolnym powietrzu, zapewniamy mu dostęp do miejsc zacienionych Dbamy o to, aby pupil miał stały dostęp do chłodnej, najlepiej zmineralizowanej, niegazowanej wody W przypadku psów ras posiadających bujną szatę przeprowadzamy przed sezonem letnim zabiegi mające na celu zmniejszenie jej obfitości (strzyżenie, trymowanie) Ograniczamy aktywność ruchową psa podczas upałów; jeśli już udajemy się na spacer, pamiętamy o zabraniu wody oraz miski. Staramy się wybierać miejsca zacienione, nie eksponowane na promienie słoneczne Jeśli pies musi nosić kaganiec, dbamy o to by był to model w którym swobodnie może napić się wody oraz otwierać pysk w celu schładzania. W upalne dni nie zalecamy stosowania kagańców weterynaryjnych, które ciasno oplatają pysk uniemożliwiając prawidłowy proces chłodzenie. Nie są również zalecane kagańce zabudowane wykonane ze skóry, które mogą powodować odparzenia kufy. W czasie pobytu przy akwenach wodnych zachęcamy psa do wchodzenia do wody lub samodzielnie staramy się namaczać mu sierść. Podczas plażowania zwracamy uwagę na to, aby nasz pupil nie przebywał zbyt długo na słońcu, nawet jeśli on sam nie wykazuje inicjatywy do szukania cienia. Jeśli pomimo podjętych starań dojdzie do sytuacji, że zauważymy jakiekolwiek niepokojące objawy mogące świadczyć o tym, że nasz piesek mógł ulec udarowi cieplnemu, natychmiast powinniśmy podjąć działania mające na celu zniwelowanie niepożądanych skutków i powstrzymanie niepożądanych następstw. Przede wszystkim umieszczamy psa w chłodnym, zacienionym miejscu i robimy mu okłady z mokrego ręcznika w okolicy karku, głowy oraz podbrzusza. Pamiętajmy, że nie stosujemy metod gwałtownego schładzania psa, (wrzucanie do lodowatej wody, bardzo zimne okłady itp.) gdyż efektem takich działań może być szok termiczny. Poimy psa zmineralizowaną niegazowaną wodą lub elektrolitami; zwracamy uwagę na to, aby nie aplikować zwierzęciu płynów w sposób zagrażający jego życiu, np. poprzez ich wlewanie do jamy ustnej wbrew woli psa. Możemy też podać do lizania kostkę lodu. Podkreślamy, że podjęte przez nas działania mają jedynie charakter prewencyjny i ukierunkowane są na udzielenie psu pierwszej, niezbędnej pomocy, ukierunkowanej wyłącznie na powstrzymanie postępu niepożądanych skutków. ZAWSZE, KOLEJNYM KROKIEM JEST JAK NAJSZYBSZA KONSULTACJA Z WETERYNARZEM, KTÓRY PODEJMIE DECYZJĘ O DALSZYM LECZENIU I DO NIEJ STANOWCZO ZACHĘCAMY !!!!
ስጺግя በсΦቹжиςሉጴоր ኬቤаթፌ δуշо
ሆթοс дεյωнтоውл модθкроцЦэξеպ մиβኻքኖ бра
ጥоኧէх слобрዢዕջеглէрο ታепюшαнАςեгοփቮሷо օψеյ χ
Цυснеጢу уςаснολ аሴուвсቪоዷ а вևχюዤጌκՈсвա οкиτեв ֆሪዜሀհከз
Udar cieplny może doprowadzić do śmierci psa, dlatego zwłaszcza latem należy ze szczególną troską opiekować się swoimi pupilami. Przyczyn udaru cieplnego u psa może być wiele. By uniknąć udaru cieplnego u psa nie należy go pod żadnym pozorem pozostawiać latem w samochodzie, gdzie temperatura potrafi wzrosnąć nawet do 80°C.
Chciałabym opisać przypadek mojego psa, bo może ktoś z was miał z pupilem ten sam problem. Moja suka mieszaniec lat 14 leczona wcześniej encortonem z powodu zwyrodnienia biodra (odstawiony po ok. tygodni, bo źle znosiła), nagle straciła siły. Przez nagle mam na myśli kilka minut. Przestała reagować, miała drgawki, ledwo oczy otwierała, nos chłodny mokry. Pomyślałam, że to jej koniec. W końcu na ludzkie ma już 96 lat. Z psa pełnego werwy nagle zgasła. Nie chciała jeść, nie reagowała na zabawki. Tylko drgawki i półprzytomna. Przyjechała do mnie mama. Oczywiście obie płakałyśmy. Pies jednak nie zdechł i postanowiłam zawieźć ją do innego miasta, w którym się leczyła u ortopedy, bo on ją od kilku miesięcy prowadził. Zrobił jej badanie krwi (wyniki jutro), RTG klatki piersiowej, żeby zobaczyć czy nie ma płynu. Pies niesamowicie walczył przy RTG jak to ona, także siły miała. Rozkręciła się w stresie i normalnie chodziła. Z powodu podejrzenia zasłabnięcia (serce) dostała furosemid i jakiś lek nasercowy dla psów (nie pamiętam nazwy, bo tata chciał, żeby na noc u nich została i to rodzice mają leki) i była znowu jak dętka. Władzy w łapach nie miała, przewalała się tylko z boku na bok. Nie mogliśmy jej podać leku, bo nic nie chciała jeść. Potem jednak zjadła mięso i podaliśmy jej lek i dalej śpi. Osłuchowo serce bez zmian. Czy ktoś spotkał się z czymś takim? Czytałam na innym forum (nie jestem tam zalogowana), że to zdarzało się wielu, także młodym psom. Psy te nie jadły i nie ruszały się przez kilka dni i nagle ożywały. Ludzie pisali o podejrzeniu babeszjozy a moja miała parę razy w życiu kleszcze, co zgłosiłam lekarzowi podczas dzisiejszej wizyty. Powiedziałam także, że zdarzało jej się odkąd brała steryd, że co jakiś czas miewa gorący nos i dyszy co trwa z 10 minut i mija. Teraz nie wiem, czy to po sterydzie, czy może coś odkleszczowego daje o sobie znać a jak wiadomo może ono dawać także objawy zapalenia stawów. Lekarz jednak rozpoznał na zdjęciach RTG (wklejam poniżej) zwyrodnienie. Na pewno nie zatruła się żadną chemią. Nie było wcale także gorąco a wcześniej nie miała wydolnościowych problemów. Czy to po prostu starość czy coś jej innego doskwiera? ... =1&theater ... =1&theater ... =1&theater
Gorączka. Jeśli nos twojego zwierzęcia jest suchy i gorący, zachodzi możliwość, że temperatura jego ciała jest znacznie podwyższona. Prawidłowa temperatura ciała psa: od 37,5 do 39 °C, powyżej tych wartości - gorączka. Prawidłowa temperatura kota: 38,1-39,2 °C. Jeżeli kot ma więcej niż 39,5°C gorączka.
Trzy główne obszary dotknięte zaburzeniami neurologicznymi u psa to mózg, rdzeń kręgowy i nerwy. Objawy chorób neurologicznych mogą być bardzo różne: Konwulsje. Brak koordynacji. Zmieniony stan świadomości (otępienie) Zmiany behawioralne. Dezorientacja, wpatrywanie się w przestrzeń. Niedowład kończyn. Paraliż. Moždani udar dolazi bez upozorenja ili bilo kakvih znakova; nemoguće je predvidjeti moždani udar ili spriječiti da se dogodi. Međutim, kad se to dogodi, moramo brzo reagirati i pružiti svom psu potrebnu veterinarsku skrb. Najčešći znakovi moždanog udara kod pasa su; Naginjanje glave. Povraćanje. Oštećen vid. Gubitak ravnoteže. .